در نگاه اول، کدهای PHP خیلی ترسناک به نظر می رسند، اما هنگامی که اصول اولیه را درک کردید، متوجه خواهید شد که ساختار آن بسیار ساده است. اگر با هر زبان دیگری مانند جاوا اسکریپت یا jQuery کار کرده باشید، متوجه خواهید شد که آنها اشتراکات زیادی با هم دارند.
به طور کلی هر صفحه PHP باید موارد زیر را داشته باشد (اگر فهم اولیه این مطالب برای شما سخت و گیج کننده است صبور باشید):
• یک فایل پی اچ پی باید یک پسوند صحیح داشته باشد که معمولاً php است.
• دومین مورد تگ های PHP هستند که هر بلوک کد PHP را احاطه کرده و اول و آخر کدها نوشته می شوند. (اگر فایل فقط حاوی کد PHP باشد، معمولاً تگ PHP بسته نمی شود)
یک صفحه معمولی PHP از برخی یا همه عناصر زیر استفاده می کند:
• متغیرهایی که به‌عنوان یک ظرف برای مقادیر نامعلوم یا متغیر عمل می‌کنند
• آرایه هایی برای نگهداری مقادیر متعدد
• جملات شرطی یا conditional statements برای تصمیم گیری
• حلقه هایی برای انجام کارهای تکراری
• توابع یا اشیاء برای انجام وظایف از پیش تعیین شده،
بیایید به نوبه خود نگاهی گذرا به هر یک از این موارد بیندازیم، از نام فایل و تگ های باز و بسته شروع می کنیم.
وقتی می خواهیم به سرور بگوییم کدها php هستد و PHP را پردازش کند:
PHP یک زبان سمت سرور است. وب سرور – معمولاً Apache – کد PHP شما را پردازش می کند و نتایج را معمولاً به صورت HTML به مرورگر می فرستد. از آنجایی که تمام عملیات روی سرور است، باید به پردازشگر سرور بگویید که صفحات شما حاوی کد PHP هستند. این شامل دو مرحله ساده است:
• هر فایل php را با پسوند .php ذخیره کنید. پیش فرض .php است. فقط در صورتی از پسوند متفاوت استفاده کنید که به طور خاص توسط شرکت میزبان وب سایت شما گفته است که این کار را انجام دهید.
• همه کدهای PHP را با تگ های PHP شناسایی کنید.
تگ شروع php?> و تگ پایانی <? است. اگر تگ ها و کدهای ما در یک خط قرار دارند نیازی نیست قبل از تگ باز یا بعد از بسته شدن یک فاصله وجود داشته باشد، اما باید یک فاصله بعد از php در تگ بازکننده وجود داشته باشد:
<p>This is HTML with embedded PHP<?php //some PHP code ?>.</p>اگر کدهای شما بیشتر از یک خط هستند برای شفافیت بهتر است تگ های باز و بسته را در خطوط جداگانه قرار دهید:
<?php
// some PHP code
// more PHP code
?>ممکن است با تگ ?> به عنوان یک نسخه کوتاه جایگزین برای تگ ابتدایی مواجه شوید. با این حال این نوع نوشتن تگ ابتدایی، در همه سرورها فعال نیست درصورتی که تگ php?> تضمین شده کار می کند.
هنگامی که یک فایل فقط حاوی کد PHP است، اکیداً توصیه می شود که تگ بسته شدن PHP را حذف کنید. این کار از مشکلات احتمالی هنگام کار با فایل های include جلوگیری می کند (در مقالات بعدی درمورد فایل های include صحبت خواهد شد).
شکل 3-1 بلوکی از کد PHP را نشان می دهد که در یک صفحه وب معمولی جاسازی شده است و پس از عبور از موتور PHP در مرورگر و در source view همچون قسمت راست تصویر به نظر می رسد. این کد سال جاری را محاسبه می‌کند، بررسی می‌کند که آیا با یک سال ثابت متفاوت است (که با $startYear در خط 26 کد در سمت چپ شکل نشان داده می‌شود)، و محدوده سال مناسب را در قسمت کپی رایت صفحه نمایش می‌دهد. همانطور که از نمای source view در سمت راست پایین شکل می بینید، هیچ اثری از PHP در آنچه به مرورگر ارسال می شود وجود ندارد.
ذخیره PHP در یک فایل خارجی
علاوه بر جاسازی PHP در میان کدهای HTML، ذخیره کدهای پرکاربرد در فایل‌های مجزا نیز امکان پذیر و امری معمول است.
وقتی یک فایل فقط حاوی کد PHP باشد، باز کردن تگ php?> اجباری است، اما تگ بسته شدن <? اختیاری است. در واقع، تمرین توصیه شده این است که تگ بسته شدن PHP را کنار بگذارید. با این حال، اگر فایل خارجی پس از کد PHP حاوی HTML است، باید از تگ بستن <؟ استفاده کنید.
