استفاده از متغیرها برای نمایش مقادیر در حال تغییر

کد موجود در شکل 3-1 نوشته قبل احتمالاً راهی بسیار طولانی برای نمایش یک سال یا محدوده سال است. اما راه حل PHP در دراز مدت در وقت شما صرفه جویی می کند. شما هر سال مجبور به بروز رسانی حق کپی رایت نخواهید بود و کد PHP این کار را به صورت خودکار انجام می دهد. شما یک بار کد را می نویسید و آن را فراموش می کنید. علاوه بر این، همانطور که در مقالات آینده خواهید دید، اگر کد را در یک فایل خارجی ذخیره کنید، هر گونه تغییر در فایل خارجی می تواند در هر صفحه از سایت شما منعکس شود.

این توانایی برای نمایش سال به طور خودکار به دو جنبه کلیدی PHP متکی است: متغیرها و فانکشن ها.

همانطور که از نام آن پیداست، فانکشن ها وظایف از پیش تعیین شده را انجام می دهند، مانند دریافت تاریخ فعلی و تبدیل آن به فرم قابل خواندن برای انسان. کمی بعد درباره فانکشن ها صحبت خواهیم کرد. بنابراین اجازه دهید ابتدا روی متغیرها کار کنیم. اسکریپت در شکل 3-1 شامل دو متغیر است: startYear$  و thisYear$

یک متغیر به سادگی نامی است که شما به چیزی می‌دهید که ممکن است تغییر کند یا از قبل نمی‌دانید. متغیرها در PHP همیشه با $ (یک علامت دلار) شروع می شوند.

ما همیشه در زندگی روزمره از متغیرها استفاده می کنیم بدون اینکه به آنها فکر کنیم. وقتی برای اولین بار با کسی ملاقات می کنید، ممکن است بپرسید “اسم شما چیست؟” فرقی نمی کند که آن شخص کورشِ بردیاِ داریوش یا احمد نامیده شود. کلمه “نام” ثابت می ماند. یک مثال دیگر اینکه در حساب بانکی شما، پول همیشه اضافه یا کم می شود (به نظر می رسد بیشتر خارج می شود)، اما همانطور که شکل 3-2 نشان داده شده است، فرقی نمی کند که موجودی دارید یا مثل اختلاس گران ثروتمندید. مقدار موجود همیشه موجودی نامیده می شود.

بنابراین “name” و “balance” متغیرهای روزمره هستند. فقط یک علامت دلار در کنار آنها قرار دهید و دو متغیر PHP آماده دارید، مانند این:

$name

$balance

به همین سادگی

نام گذاری متغیرها

شما می توانید متغیر ها را هرطور دوست دارید نام گذاری کنید، به شرطی که قوانین زیر را رعایت کنید:

• متغیرها همیشه با علامت دلار ($) شروع می شوند.

• کاراکترهای معتبر حروف، اعداد و خط زیر (آندرلاین) هستند.

• اولین کاراکتر بعد از علامت دلار باید یک حرف یا زیرخط (_) باشد.

• هیچ فاصله یا علامت نگارشی به جز زیرخط مجاز نیست.

• نام متغیرها به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند: startYear$  و startyear$ یکسان نیستند.

هنگام نامگذاری متغیرها، اسامی ای را انتخاب کنید که به شما بگوید این متغیر برای چیست. متغیرهایی که دیدید startYear، $thisYear – $balance$ و name$ نمونه‌های خوبی هستند. ایده خوبی است که از آنها استفاده کنید

در متغیر هایی که از چند کلمه تشکیل شده اند، حرف اول کلمه دوم یا کلمات بعدی را بهتر است با حروف بزرگ بنویسید. (به این روش نوشتاری camel case گفته می شود).

همچنین می‌توانید از خط زیر (start_year، $this_year$ و غیره) برای نوشتن کلمات ترکیبی استفاده کنید.

سعی نکنید با استفاده از متغیرهای بسیار کوتاه در زمان صرفه جویی کنید. استفاده از x, $y, $b $n$ به‌جای موارد توصیفی‌تر، درک کد را سخت‌تر، نوشتن آن را دشوار و مهمتر از آن، تشخیص خطاها را دشوارتر می کند. مثل همیشه، استثناهایی برای یک قاعده وجود دارد. طبق قرارداد، i , $j , $k$ اغلب برای نگه داشتن تعداد دفعاتی که یک حلقه اجرا شده است، و e$ و t$ در بررسی خطاها استفاده می‌شوند. نمونه هایی از این موارد را در ادامه خواهید دید.

تخصیص  یا assign مقادیر به متغیرها

متغیرها مقادیر خود را از منابع مختلفی دریافت می کنند، از جمله موارد زیر:

• ورودی کاربر از طریق فرم های آنلاین

• یک پایگاه داده

• یک منبع خارجی، مانند فید خبری یا فایل XML

• نتیجه یک محاسبه

• انتساب مستقیم در کد پی اچ پی

مقدار از هر کجا که باشد، معمولاً با علامت مساوی (=)، مانند مثال زیر تخصیص داده می شود:

$variable = $value;

متغیر در سمت چپ علامت مساوی و مقدار در سمت راست قرار می گیرد. از آنجا که یک مقدار را اختصاص می دهد، علامت مساوی را عملگر انتساب assignment operator می نامند.

دقت داشته باشید که PHP از دو علامت مساوی (==) برای نشان دادن برابری استفاده می کند. این یکی از دلایل اصلی اشتباهات برنامه نویسان مبتدی است و گاهی اوقات توسعه دهندگان با تجربه تر را نیز به اشتباه می اندازد. تفاوت بین یک علامت مساوی = و دو علامت مساوی == در ادامه این نوشته با جزئیات بیشتر پوشش داده می شود.

پایان دادن به دستورات با نقطه ویرگول

PHP به صورت مجموعه ای از دستورات commands یا جملات statements نوشته می شود. هر جمله یا عبارت یا statement معمولاً به موتور PHP می‌گوید که یک عمل را انجام دهد، و همیشه باید با یک نقطه ویرگول پایان می یابد، مانند این:

<?php
Do somthings;
Do somthings else;
?>

مانند همه قوانین، یک استثنا وجود دارد: شما می توانید نقطه ویرگول بعد از آخرین عبارت در یک بلوک کد را حذف کنید. با این حال، این کار را انجام ندهید، مگر زمانی که از تگ کوتاه echo استفاده می کنید. برخلاف جاوا اسکریپت، در نگارش PHP نباید سمی کالن یا همان نقطه ویرگول را کنار بگذارید، و می بایست یک نقطه ویرگول در انتهای یک خط وجود داشته باشد. این یک  مزیت خوب دارد: برای سهولت در خواندن، می توانید جملات طولانی را در چندین خط بنویسید. PHP مانند HTML، فضای خالی در کد را نادیده می گیرد. در عوض، برای نشان دادن جایی که یک دستور به پایان می رسد و دستور بعدی شروع می شود، به نقطه ویرگول متکی است.